نویسندگان:

سید داوود حسینی نسب¹ ، مریم فخری² ، کبری قره خانی³ .

²مدیر اموزگار ابتدایی اداره آموزش و پرورش شهرستان اقلید

³دبیر زبان انگلیسی اداره آموزش و پرورش شهرستان اقلید

چکیده فارسی: انسان برای دستیابی به تربیتی مناسب در راستای وصول به سعادت و کمال ابدی برای خود و دیگران، به روش های تربیتی همگام با زمان، مکان و موقعیت موجود نیاز دارد وی می تواند با بهره برداری از تجربه گذشتگان و منابع دینی و علمی به این روش ها دست یابد در منابع روانشناسی و علوم تربیتی، از این روشها بسیار سخن به میان آمده است، ولی این منابع کمتر به روش های تربیتی زیانبار و آسیب رسان توجه و از آن یاد کرده اند با این توصیف، این مقاله بر آن است که با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع دینی و دادههای علوم معاصر، به تبیین مهم ترین روش های شناختی آسیب زا در تربیت پرداخته است که عبارتند از : تقلید کورکورانه، تربیت کودک مطابق با شرایط دوران مربی، موعظه و نصیحت نابجا و بی توجه به ارکان آن و آموزش محوری محض در نهایت نیز راهکارهایی ارائه داده است، همچون به روز رسانی مبانی تربیت با استفاده از منابع دینی، ارائه تربیتی آینده نگر، رعایت شرایط نصیحت و در اختیار گذاشتن مطالب به کودک به اندازه و مطابق با نیاز وی

کلمات کلیدی: تربیت ، معارف علوی ، روش های شناختی ، روشهای آسیب زا .