نویسندگان:

ابراهیم آریانی قیزقاپان¹ ، ابراهیم اسماعیل نژادی² .

²دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته فقه و مبانی اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بناب

چکیده فارسی: یکی از صفاتی که مشهور فقهای امامیه برای شاهد برشمرده اند، حلال زادگی است قانونگذار ایران نیز با الهام از مشهور فقهای امامیه یکی از شرایط شاهد را حلال زادگی دانسته است؛ اگرچه این دیدگاه بر دلایل نقلی و عقلی متعددی استوار است، با رجوع به منابع معتبر اسلامی و آرای نویسندگان اسلامی دریافت می شود که این نظریه، تنها دیدگاه در حقوق اسلامی نبوده و فقها و نویسندگان حقوقی دیدگاه های دیگری نیز ابراز کرده اند اکثر فقهای شافعیه نیز شهادت ولد زنا را مسموع می دانند و حلال زادگی و طهارت مولد را برای شهادت ولدالزنا لازم نمی دانند پژوهش حاضر که با روش توصیفی تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای صورت گرفته است در صدد شناسایی اهدافی چون بررسی تطبیقی شهادت ولد زنا در فقه امامیه، شافعیه و حقوق موضوعه ایران، شناسایی و تبیین تفاوت های فقه امامیه، شافعیه و حقوق در مورد شهادت ولد زنا، بررسی دیدگاه های فقها و محققان در مورد شهادت ولد زنا می باشد و در پایان به این نتیجه رسیده است که فقهای شافعیه قائل به پذیرش شهادت ولد زنا هستند ولی مشهور فقهای امامیه و حقوق موضوعه ایران نیز به تبع فقه امامیه شهادت ولد زنا را قبول ندارد

کلمات کلیدی: فقه امامیه ، شهادت ، فقه شافعی ، ولدزنا ، حقوق موضوعه ایران ، والدین دارای کودک پیش‌دبستانی .