نویسندگان:

زهرا افشارکهن¹ ، سیدمهدی جوکار² ، فهیمه خوبانی³ .

²استادیار گروه الهیات دانشگاه یاسوج

³دانشجوی کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه یاسوج

چکیده فارسی: در حال حاضر بحران بیماری های واگیردار نوپدید از نوع کشنده، مانند بیماری همه گیرکرونا به عنوان یک اپیدمی جهانیتقریبا تمام جوامع جهانی را دچار وضعیت خطرناک کرده است مطلب اساسی در این خصوص این است که باید کارهایی جهت پیشگیری و مقابله تدبیر نمود و چون روش شناخته شده عادیو قطعی در مهار این بیماری وجود ندارد، لاجرم باید مسوولین امر در نظام سلامت به سراغ شیوه هایی بروند که لااقل از شیوع بیشتر این بحران جلوگیری به عمل آید نتیجه این قبیل تصمیمات انقباضی و ایجاد انواع محدودیت برای عموم، تامین سلامت آنها خواهد بود لکن در این میان، برخی با ارتکاب اعمالو یا ترک وظایف مندرج در شیوه نامه ها، مانعی برای پیشگیری و درمان تلقی میشوند که این اشخاص در واقع مانع اجرای مقررات بهداشتی میشوند و یا در اثر غفلت باعث انتشار یکی از بیماریهای واگیر میشوند از نظر مبانی فقهی ایجاد مانعیت در مسیر اجرای مقررات پزشکی در مبارزه با بیماری کرونا به لحاظ تکلیفی حرام و از نظر قواعد حقوقی، دارای مسئولیت مدنی و کیفری خواهد بود

کلمات کلیدی: مسئولیت ، جرم ، اپیدمی کرونا ، مانعیت ، مقررات پزشکی .