نویسندگان:
محمد مزیدی1 ، آرزو رستمی2 ، سپیده پورحیدری3 .2گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی خراسان، مشهد، ایران
3گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی خراسان، مشهد، ایران
چکیده فارسی: کنشهای متقابل ابتدایی میان مادر و فرزند از کیفیتی برخوردار است که لازمه رشد اولیه کودک است به عبارتی دیگر، در محیط خانواده که به واقع جامعهای محدود است، کنش و واکنشهای میان اعضاء و به ویژه کیفیت رابطه والد کودک تاثیر بسزایی در افزایش یا کاهش مشکلات موجود دارد در این راستا، پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش میانجی گری بهزیستی روانشناختی در رابطه بین ذهن آگاهی و کیفیت رابطه والد کودک انجام شد روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن را مادران دارای کودک ۷ تا ۱۱ ساله در شهرستان بجنورد در مدارس شرافت، نیازی مقدم، ولایت، وحدت، یاس، نسترن و پیامبر اعظم در سال تحصیلی ۱۴۰۰ ۱۳۹۹ به تعداد ۷۰۰ نفر تشکیل داد که از این میان، ۲۰۰ نفر بر اساس حداقل حجم پژوهش های توصیفی، با کمک روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه رابطه والد کودک پیانتا ۱۹۹۴ ، پرسشنامه پنج وجهی ذهن آگاهی بائر، اسمیت، هاپکینز، کریتمور و تونی ۲۰۰۶ وپرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف ۱۹۹۵ بود تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از نسخه ۲۲ نرم افزار spss، نرم افزار PLS انجام شد نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که ذهن آگاهی به وسیله نقش میانجی گری بهزیستی روانشناختی با کیفیت رابطه والد و کودک مرتبط است و همچنین متغیر ذهن آگاهی قادر است از طریق بهزیستی روان شناختی ۱۸/۷ درصد از تغییرات کیفیت رابطه ی والد و کودک را بیان کند با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر، پیشنهاد میشود متخصصان و مسئولان، برگزاری دوره های آموزشی ذهن آگاهی، بهزیستی روانشناختی را برای والدین جدی بگیرند و بدین طریق گام موثری در بهبود رابطه والد و کودک بردارند