چکیده فارسی: هر شخصی را به حکم لکل وجهه هو مولیها و قاعده لکل شخص اسم هو ربه استناد به اسمی از اسماء الاهی است که تربیت و مدد جز از حیث آن اسم به او نرسد و مرجعش در نهایت آن اسم خواهد بود و ان الی ربک المنتهی حقیقت محمدیه که مظهر تام اسم اعظم الله است، مربی وسرور جمیع مظاهر و از طرفی سایر اسماء الاهیه، مربی وارباب مظاهر خارجیه اند ذات الاهی بدون واسطه یک نوع معیت قیومی با اشیاء دارد که به قرب وریدی و طریق وجه خاص مشهور است در این طریق خداوند بدون واسطه به تربیت و پرورش انسان می پردازد اینها مجذوبانی هستند که کشش الاهی باعث شده بدون طی منازل و مقامات به اصل و مبدا خود رجوع کنند اسم رب هر شخصی احکامی از جمله: سیادت، ثبات، اصلاح، خالقیت و تربیت را دارد که متناسب با آن اصولی از جمله تربیت سلوکی عاشقانه و مردانه بر آن مترتب است سالک در تربیت سلوکی به اسم رب خود تعلق وتخلق پیدا کرده و آن اسم را در خود محقق می سازد تعبیرا ادبنی ربی شامل حال همه انسان هایی می شود که حضرت جمال و جلال الاهی بر حسب قابلیت ها به تربیت و رشد آنها می پردازد شایسته است انسان در دوران مدرن که با انواع مسلکها برای تربیت معنوی و شکوفایی استعدادهایش مواجه است مسلکی متقن که برخواسته از نور ثقلین است به او ارائه شود تا گام های رشد و ترقی را محکم و با آرامش بردارد نگارنده با نگاهی نظام وار به یکی از جنبه های مغفول تربیت پرداخته و با توجه به اسم رب الاهی در حوزه عرفان با روش تحقیق کتابخانه ای و منطق استکشافی نگاهی نو به مقوله تربیت انسان پرداخته که البته ما در این مسیر در ابتدای راه هستیم