نویسندگان:
محمدجعفر موغلی1 ، حسین وصال2 .1عضو هیات علمی گروه مدیریت، دانشگاه پیام نور ، تهران ، ایران
2عضو هیات علمی گروه مدیریت، دانشگاه پیام نور ، تهران ، ایران
چکیده فارسی: یکی از نقشهای دهگانه مدیران را نقش مذاکره کننده می داننند مذاکره را می توان راهی برای به دست آوردن آنچه فرد می خواهد در فراگرد تصمیم گیری به دست آورد دانست نمونه های متداول آن، مذاکره میان مدیریت و کارکنان بر سر حقوق و دستمزد، ساعات کار و شرایط کاری و مذاکره میان متخصصان زنجیره عرضه و واسطه ها بر سر قیمت، زمان بندی تحوبل و شرایط اعتبار می باشد تیمهای خود گردانی که کارکردهای آنها با هم تداخل دارند نیز نیازمند عقد قراردادهای مورد توافق دو طرف از طریق مذاکره اند امروزه که در محیط های کاری به افراد بیشتری، فر صت مشارکت در تصمیم گیری مربوط به کار شان داده می شود اهمیت مهارت مذاکره بیش از هر زمان دیگر رو شن شده ا ست هرچه افراد بیشتری در تصمیم گیریها مشارکت دا شته با شند احتمال عدم توافقها نیز بیشتر خواهد شد و از آنجا که اداره مشارکتی سازمانها به طور روز افزونی افزایش می یابد، آشنایی مدیر با مفاهیم و فراگرد های اساسی مذاکره برای برخورد با این گونه امور روزانه، اهمیت زیادی یافته است