نویسندگان:
مریم ناجی نژاد1 ، زهره جودکی2 .1دانشجو کارشناسی حقوق دانشگاه آزاد اسلامی
2کارشناسی حقوق دانشگاه پیام نور
چکیده فارسی: قاچاق انسان، به ویژه قاچاق زنان و کودکان که در عصر کنونی به آن بردگی مدرن گفته می شود طبق قوانینثبت شده در جهان یکی از مصادیق جرم است که از ابتدای دهه ۱۹۹۰ میلادی شهرت یافته و در سال های اخیربه یک معضل تبدیل شده است افزایش قاچاق انسان بالاخص زنان و دختران به صورت یک فاجعه جهانیدرآمده و دولت با وجود تمام تلاشی که می کنند نتوانسته اند در مهار آن موفقیت چندانی به دست آورند قاچاق انسان به عنوان یک رفتار بزهکارانه مستوجب مجازات در ایران سابقه چندان طولانی قانونی ندارد،تصویب قانون مبارزه با قاچاق انسان مصوب ۱۳۸۳ می باشد که در عین حال که قرینه ای بر وجود این پدیدهاست واکنش مناسب قانونگذار به آن نیز محسوب می شود لذا در این مقاله مقایسه ای بین قوانین ایران و قوانینبین الملل انجام شده است