نویسندگان:
محمد آخرتی دهمیانی1 ، هانیه قاسمی2 ، علی عباس پورنادی3 .1دانشجوی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران
2دانشجوی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
3دانشجوی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، مشهد، ایران
چکیده فارسی: قراردادهای مالی یکی از مهمترین نوع قراردادها به شمار می روند در قوانین مدون کشورهای مختلف برایصحت این قراردادها شروط و ضوابط متعددی بیان شده است از جمله در حقوق ایران قصد طرفین و رضای آنها،اهلیت طرفین، موضوع معین و معلوم و مشروعیت جهت در صورت تصریح، شرط صحت این نوع قراردادها دانستهشده است در حقوق عراق نیز وجود قصد و تراضی، اهلیت، وجود موضوع معلوم و معین و سبب مشروع از شرائطصحت عقد شمرده شده است برای اثبات لزوم معلوم بودن موضوع قرارداد می توان به مبانی حقوقی همچون؛ نظمعمومی بوده و مخالف با حکم صریح قانون استناد کرد بر این اساس نمی توان قائل به صحت چنین عقدی شد و درصورتی که موضوع قرارداد نامعلوم باشد، قرارداد به دلیل فقدان یکی از شرائط اساسی، باطل تلقی شده و برای هیچیک از طرفین مالکیت ایجاد نخواهد شد و لازم است عوضی را که بر اساس عقد باطل دریافت کرده به صاحب اولیهآن مسترد نماید