نویسندگان:

محمد آخرتی دهمیانی¹ ، هانیه قاسمی² ، علی عباس پورنادی³ .

¹دانشجوی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران

²دانشجوی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

³دانشجوی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه علوم اسلامی رضوی، مشهد، ایران

چکیده فارسی: با توجه به اینکه امروزه در جهان نابروریبه صورت گسترده قابل مشاهده می باشد و از آنجایی که افراد انسانیبالطبیعه به دنبال گسترش نسل خود هستند و فرزند را دوست دارن لذا به فکر فرزند آوری از طریق غیر طبیعی یا همانتلقیح مصنوعی افتاده و ضروری به نظر می رسد که از نظر فقه امامیه این مساله بررسی شود که آیا تلقیح مصنوعی نزدفقها به رسمیت شناخته شده و فقها هم به این مساله توجه داشته اند یا باید این مسائل را از عمومات یا اصول عملیهاستخراج کرد؟ تلقیح مصنوعی به معنای وارد کردن نطفه مرد با وسیله ای نظیر سرنگ به رحم زن، میباشد و دارای صورو فروض متعددی است که در این نوشته که به روش تحلیلی توصیفی نگاشته شده، حکم هر صورت از نظر فقهیمورد بررسی و ارزیابی قرار می گیرد در بعضی از صور با توجه به ادله آیات و روایات می توان حکم به حلیت تلقیحداد و در برخی حکم به حرمت بایستی داده شود

کلمات کلیدی: ناباروری ، تلقیح مصنوعی ، نطفه ، آزمایشگاهی .