چکیده فارسی: هدف: پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی بسته تلفیقی زوجدرمانی هیجان مدار و شفقت درمانی بر کیفیت زندگی زناشویی و ابعاد دلبستگی زوجین مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان بود. روش: پژوهش حاضر از نوع طرح آزمایشی تک موردی است که در سال 1398 انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش کلیه زوج‌های مراجعه‌کننده به مراکز و کلینیک‌های روانشناسی شهر اصفهان است. نمونه‌گیری از میان کلیه زوجهایی که به دلیل مشکلات زناشویی به مراکز و کلینیک‌های شهر اصفهان در زمستان 1398 مراجعه می‌نمایند با توجه به ملاک‌های ورود و خروج به‌صورت در دسترس 3 زوج انتخاب شدند. پس از نمونه‌گیری اولیه 3 زوج در گروه تلفیقی زوجدرمانی هیجانمدار و شفقت درمانی قرار گرفتند. از پرسشنامه کیفیت زندگی (روابط) زناشویی و پرسشنامه دلبستگی کالینز و رید برای جمع‌آوری دادهها استفاده شد. گروه آزمودنیها هر هفته یک جلسه و به مدت 12 جلسه، تحت آموزش تلفیقی زوجدرمانی هیجانمدار و شفقت درمانی قرار گرفتند. دادهها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و فرمول درصد بهبود تحلیل شدند. یافتهها: تحلیل دادهها اثربخشی درمان در زوجهایی که تحت مداخله بسته تلفیقی زوجدرمانی هیجانمدار و شفقت درمانی بودند را نشان داد که درواقع اجرای درمان تلفیقی زوجدرمانی هیجانمدار و شفقت درمانی باعث ارتقاء کیفیت زندگی زناشویی و ابعاد دلبستگی شده است. نتیجهگیری: با توجه به یافته‌های پژوهش میتوان نتیجهگیری کرد که بسته تلفیقی زوجدرمانی هیجانمدار و شفقت درمانی بر کیفیت زندگی زناشویی و ابعاد دلبستگی زوجین تأثیرگذار بوده و میتوان از این رویکرد در جهت بهبود روابط و کاهش میزان طلاق در جامعه استفاده کرد
An Evaluation of the Effectiveness of a Combined Emotionally Focused Couple Therapy and Compassion Therapy in Improving the Quality of Marital Life and Dimensions of Couple Attachment
English Abstract: Aim: The present study aimed to investigate the effectiveness of combined emotionally focused couple therapy and compassion therapy in improving the quality of marital life and dimensions of attachment of couples who visited counseling centers in Isfahan. Methods: The present study had a one-case experimental design and was conducted in 2019. The statistical population consisted of all couples who visited psychological centers and clinics in Isfahan. Sampling was performed on all couples who visited centers and clinics of Isfahan in winter 2019 for marital problems, and three couples were selected using the convenience method according to the inclusion and exclusion criteria. After initial sampling, three couples were included in the combined group of emotionally focused therapy and compassion therapy. The Marital Quality of Life Questionnaire (Marital Relationships) and the Collins and Read adult attachment Scale were used to collect data. The participants underwent combined emotionally focused couple therapy and compassion therapy in a session per week (12 sessions). Data were analyzed using the visual mapping, reliable change index, and recovery percentage formula. Results: Data analysis indicated the effectiveness of therapy in couples who were underwent combined emotionally focused couple therapy and compassionate therapy. Conclusion: The combination of emotionally focused couple therapy and compassion therapy affected the quality of marital life and dimensions of couple attachment, and thus the approach can be utilized to improve relationships and reduce divorce in society.