چکیده فارسی: هدف: هدف این پژوهش تعیین اثربخشی زوج‌درمانی هیجان مدار بر دلزدگی و تعارض زناشویی زوجین در سال1401 بوده است. روش پژوهش: روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود و جامعه آماری نیز زوجین مراجعه‌کننده به کلینیک روان‌شناسی آذرشهر کرمانشاه در سال 1401 بود. نمونه به صورت نمونه گیری تصادفی به تعداد 20 نفر انتخاب و در گروه آزمایشی و گروه گواه به صورت تصادفی جایگزین شدند. ابزار سنجش، پرسشنامه تعارض زناشویی (MCQ-R) براتی و ثنایی (1373) و مقیاس دلزدگی زناشویی پاینز (2001) بود. برنامه زوج درمانی هیجان مدار جانسن و گریمن (2006) در یازده جلسه و هر جلسه به مدت 70 دقیقه برای گروه آزمایشی اجرا و گروه گواه مورد مشاهده قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از نرم افزار SPSS-26 و روش تحلیل واریانس مختلط با اندازه‌های مکرر سه مرحله‌ای استفاده شد. یافته‌ها: بر اساس یافته‌ها زوج درمانی هیجان مدار در کاهش تعارضات زناشویی (34/6=F، 031=P) و دلزدگی زناشویی (61/5=F، 048/0=P) موثر بود و این تاثیر در مرحله پیگیری نیز پایدار گزارش شد (05/0=P). نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش، علاوه بر منتفع کردن زوجین شرکت‌کننده در این پژوهش، در تصمیم‌گیری‌های درمانی روانشناسان، آموزش پروتکل‌های درمانی در دانشگاه‌ها، تهیه و تدوین برنامه‌های رسانه‌ای و فرهنگی جهت ارتقای سلامت روان در رسانه‌ها قابل‌استفاده است.
The effectiveness of emotionally focused couple therapy on heartbreak and marital conflict of couples
English Abstract: Aim: The purpose of this research was to Investigating the effectiveness emotionally focused couple therapy on heartbreak and marital conflict of couples. Method: The research method was semi-experimental with a pre-test, post-test and follow-up design with a control group and the statistical population was couples who referred to Azarshahr Psychology Clinic in Kermanshah in 1401. A sample of 20 people was selected by random sampling and randomly replaced in the experimental group and the control group. The measurement tools were Marital Conflict Questionnaire (MCQ-R) and Pines Marital Distress Scale (2001). The emotional-oriented couple therapy program of Jansen and Grayman (2006) was observed in 11 sessions, each session lasting 70 minutes for the experimental group and the control group. SPSS-26 software and mixed variance analysis with three-stage repeated measures were used for statistical analysis of the data. Results: Based on the findings, emotional couple therapy was effective in reducing marital conflicts (F=6.34, P=0.031) and marital boredom (F=5.61, P=0.048) and this effect was reported to be stable in the follow-up phase. (P=0.05). Conclusion: The results of this research, in addition to benefiting the couples participating in this research, can be used in the treatment decisions of psychologists, the training of treatment protocols in universities, the preparation and compilation of media and cultural programs to promote mental health in the media