نویسندگان:

ریحانه صالحی نودز¹ ، حسین خاکپور² ، هادی زینی ملک آباد³ .

¹دانشجو کارشناسی ارشد، گروه علوم و قرآن و حدیث ، دانشکده الهیات و معارف اسلامی ، دانشگاه سیستان و بلوچستان ایران

²دانشیار، گروه علوم و قرآن و حدیث ، دانشکده الهیات و معارف اسلامی ، دانشگاه سیستان و بلوچستان ایران

³استادیار ، گروه علوم و قرآن و حدیث ، دانشکده الهیات و معارف اسلامی ، دانشگاه سیستان و بلوچستان ایران

چکیده فارسی: شکرگزاری یکیاز مولفه های مهم در روابط انسانی است؛ در برابر نعمت های خداوند وظیفه بندگی و در مقابل هم نوعان کمال قدر دانی است قدردانی از خداوند یا مخلوقین آثار و پیامدهایی به همراه دارد در این تحقیق به بررسی و تحلیل مفهومی و مصداقی شکر در صحیفه سجادیه پرداخته شده است پژوهش پیش رو با روش توصیفی و تحلیلی و با استقصای تام فرازهای صحیفه سجادیه صورت گرفته است از نظر مفهوم، شکر با هدایت انسان، پیوستگی و ابدی بودن شکر به سبب ازلی بودن نعمت های الهی و همچنین سیطره شکر و حمد الهی بر تمامی شکر ها تبیین می گردد از دیدگاه مصداقی شکر در سه محور شکر خالق – مخلوق؛ شکر مخلوق خالق ؛ شکر مخلوق – مخلوق تبلور یافته است از نظر کمی نیز مشخص شد بیش ترین فراوانی را شکر مخلوق – خالق داشته است کمترین فراوانی در این زمینه شکر مخلوق مخلوق داشته است؛ بر این اساس شکرگزاری از خداوند باید یکی از مهمترین بخش های روابط انسان را تشکیل دهد

کلمات کلیدی: صحیفه‌سجادیه ، تحلیل مفهومی ، شکر ، مدح ، ثنا ، تحلیل مصداقی .