چکیده فارسی: هدف: هدف این پژوهش تعیین اثربخشی بسته درمانی تلفیقی مبتنی بر پذیرش و تعهد، ذهن‌آگاهی و طرحواره درمانی بر روابط بین فردی زنان و مردان مبتلا به اختلال وسواس-جبری بود. روش: این پژوهش به روش آزمایشی و با طرح پیش آزمون–پس آزمون با یک گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری (سه ماهه) صورت گرفت. با توجه به ملاک‌های ورود کلیه مراجعینِ زن و مردِ کلینیک نیکتا با تشخیص اختلال وسواس فکری-عملی، در شرایط پیش‌آزمون به پرسشنامه مهارت‌های ارتباطی بین فردی (ماتسون و همکاران، 1995) پاسخ داده و آنهایی که یک انحراف استاندارد پایین‌تر (زیر نمره 62) در این پرسشنامه کسب کردند، به تعداد 77 نفر غربال شده و از بین آنها تعداد 30 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب و در 2 گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش تحت بیست جلسه 120 دقیقه‌ای و هفته ای دو جلسه بسته درمانی تلفیقی محقق ساخته قرار گرفتند. در پایان دوره درمان مجددا در مرحلۀ پس‌آزمون از هر دو گروه خواسته شد تا به پرسشنامه پژوهش پاسخ دهند. دادهها با استفاده از واریانس اندازه‌های مکرر تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان‌دهنده بسته درمانی تلفیقی بر روابط بین فردی در گروه آزمایش (12/30 = F، 001/0 ˂ P) موثر بود و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار بود (001/0 > p). نتیجه‌گیری: براساس نتایج حاصل از این پژوهش، با توجه به اینکه افراد با آگاهی از پذیرش و تعهد نسبت به آموزش‌های دریافتی و تقویت توجه آگاهی در کنار بهره‌گیری از آموزش‌های طرحواره درمانی، به طور مؤثری در بهبود روابط بین فردی عمل کردند، تلفیق این سه رویکرد در پیشبرد اهداف درمانی در درمان افراد مبتلا به اختلال وسواس مؤثر خواهد بود.
The effectiveness of combination therapy based on acceptance and commitment, mindfulness and schema therapy on interpersonal relationships in men and women with obsessive-compulsive disorder
English Abstract: Purpose: The aim of this study was to evaluate the effectiveness of an integrated training package of three therapies based on acceptance and commitment (ACT), mindfulness-based cognitive therapy (MBCT) and schema therapy (ST) on interpersonal relationships in patients with obsessive-compulsive disorder. Algebra was performed. Method: This research was conducted experimentally with a pre-test-post-test design with a control group with a follow-up phase (quarterly). According to the inclusion criteria of all male and female clients of Nikta Clinic with the diagnosis of obsessive-compulsive disorder, in the pre-test conditions, they answered the interpersonal communication skills questionnaire (Matson et al., 1995) and those with a standard deviation. They obtained lower (below score 62) in this questionnaire, 77 people were screened and 30 of them were randomly selected and replaced in 2 experimental and control groups (15 people in each group). Then, the experimental group underwent 20 sessions (each session for 120 minutes and two sessions per week) of a research package and a combination of three approaches of acceptance and commitment therapy, mindfulness-based cognitive therapy and schema therapy. At the end of the treatment period, again in the post-test phase, both groups were asked to answer the research questionnaire. Finally, after three months, follow-up was performed and the effect of this method was evaluated. Findings: The results showed the effectiveness of a combination of three approaches based on acceptance and commitment, mindfulness-based cognitive therapy and schema therapy on interpersonal relationships in the experimental group (F = 30.12, P 00 0.001). Also, three months after the sessions related to integrated therapy, in the follow-up phase, the integrated protocol was still effective on interpersonal relationships (p <0.001).