چکیده فارسی: مبنای جرم انگاری محاربه در حقوق کیفری ایران آیه 3 سوره مائده می باشد از ان جاکه عمل محارب باعث از بین رفتن امنیت عمومی جامعه و ایجاد ترس و وحشت در بین مردم می باشد خداوند در آیه مذکور مجازت های سنگینی را برای محاربه وضع نموده است به تبع قانون مجازات اسلامی که بر گرفته از متون فقهی می باشد موادی را به این جرم اختصاص داده است قانونگذار سعی کرده با توجه به اهمیت محاربه و افساد فی الارض با نگاه ویژه تری به جرم انگاری آن در قانون مجازات اسلامی لاحق مصوب سال 1392 نسبت به قانون مجازات اسلامی سابق مصوب سال 1370 بپردازد در این زمینه تغییرات بسیار مهمی راایجاد کرده از جمله تفکیک بین محاربه و افساد الارض ، شفاف سازی معنای سلاح در جرم محاربه، صراحت قانونگذار در ترتیبی یا تخییری بودن حد محاربه و غیره که در نوشته حاضر مورد بررسی قرار گرفته اند