نویسندگان:

¹دانش آموخته دکتری

چکیده فارسی: هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و واقعیت درمانی بر رضایت از زندگی و رفتارهای خودمراقبتی در سالمندان مبتلا به دیابت نوع II انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی طرح آن پیش آزمون-پس آزمون و دوره پیگیری با دوگره آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران سالمند دیابتی (نوع II) مراجعه کننده به کلینیک‌های تخصصی بیماران دیابتی شهر شیراز در سال 1399-1400 بودند که60 نفر به نمونه گیری هدفمند همراه با غربالگری و بر اساس جدول مورگان (20نفر گروه آزمایش1 و20 نفر گروه آزمایش 2 و20 گروه گواه) به صورت تصادفی جایگزین شدند، ابتدا هر سه گروه با مقیاس رضایت از زندگی دینر و همکاران (1985)و پرسشنامه توان خودمراقبتی جانسون (2008) مورد سنجش قرار گرفتند؛ هر دو گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت مداخله درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و واقعیت درمانی مبتنی بر نظریه ویلیام گلاسر قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. داده‌ها با استفاده از تحلیل ماتریس‌های کوواریانس و آزمون t برای دو گروه مستقل بررسی شد. یافته‌ها: نتایج حاکی از تأثیر مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت از زندگی (05/0 P-Value ≤ ، 475/165=F)، رفتارهای خودمراقبتی (05/0 P-Value ≤ ، 617/78=F )، و مداخله واقعیت درمانی بر رضایت از زندگی (05/0 P-Value ≤ ، 531/155=F)، رفتارهای خود مراقبتی (05/0 P-Value ≤ ، 130/85=F) و پایداری این تأثیر در مرحله پیگیری بود. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و واقعیت درمانی به عنوان درمان‌های ترجیحی در مداخلات سالمندان مبتلا به دیابت نوع II می‌تواند مورد استفاده درمانگران قرا گیرد.

Comparison of the effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) and Reality Therapy (WDEP) on life satisfaction and self-care behaviors in the elderly with type II diabetes

English Abstract: Objective: The aim of this study was to compare the effectiveness of acceptance, commitment and reality therapy based on life satisfaction and self-care behaviors in the elderly with type II diabetes. Method: The method of the present study was a quasi-experimental design with pretest-posttest and follow-up period with two experimental nodes and a control group. The statistical population of the study included all elderly diabetic patients (type II) referred to specialized clinics of diabetic patients in Shiraz in 1300-1400, of which 60 people were targeted by sampling with screening and based on Morgan table (20 in experimental group 1 and 20 in experimental group 2). And 20 control groups were randomly replaced. First, all three groups were assessed with the Life Satisfaction Scale (SWLS), Diner et al. (1985) and the Johnson Self-Care Skills Questionnaire (SCAS) (2008); Both experimental groups underwent Acceptance and Commitment Therapy (ACT) and Reality Therapy (WDEP) based on William Glasser's theory for 8 sessions of 90 minutes and the control group did not receive any intervention. Data were analyzed using analysis of covariance matrices and t-test for two independent groups. Results: The results showed the effect of acceptance and commitment therapy based on life satisfaction (P-Value /0 0.05, F = 165.475), self-care behaviors (P-Value 05 0.05, F = 78.617) , And reality therapy intervention on life satisfaction (P-Value /0 0.05, F = 155.531), self-care behaviors (P-Value 05 0.05, F = 85.30) and the stability of this effect in the follow-up phase Was. Conclusion: According to the results of the study, it can be concluded that the therapy based on acceptance, commitment and reality therapy as the preferred therapies in the interventions of the elderly with type II diabetes can be used by therapists.