چکیده فارسی: هدف: هدف این پژوهش تعیین اثربخشی بازی درمانی والد- کودک به‌همراه آموزش مدیریت رفتاری والدین بر کاهش مشکلات برون‌سازی‌شده و کمرویی بود. روش پژوهش: این مطالعه نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری بود. جامعه پژوهش دانش‌آموزان پسر پایه چهارم شهرستان خور و بیابانک در سال تحصیلی 400-1399 بودند. تعداد 40 دانش آموز با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 60 دقیقه‌ای تحت مداخله بازی درمانی والد- کودک به‌همراه آموزش مدیریت رفتاری والدین قرار گرفت و در این مدت گروه کنترل آموزشی ندید. داده‌ها با خرده‌مقیاس مشکلات برون‌سازی‌شده در چک‌لیست رفتار کودک آخنباخ (1991) و مقیاس کمرویی استنفورد (1977) گردآوری و با روش تحلیل واریانس اندازه تکراری در نرم‌افزار SPSS-22 تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بازی درمانی والد- کودک به‌همراه آموزش مدیریت رفتاری والدین باعث کاهش مشکلات برون‌سازی‌شده (52.15=P= 0.001, F) و کمرویی (39.81=P= 0.001, F) دانش‌آموزان پسر پایه چهارم شد و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار بود (0.05=P). نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دهنده اثر بازی درمانی والد- کودک به‌همراه آموزش مدیریت رفتاری والدین بر کاهش مشکلات برون‌سازی‌شده و کمرویی دانش‌آموزان پسر بود و می‌توان از آن در کنار سایر روش‌های درمانی موثر جهت مداخله‌های روانشناختی به‌ویژه برای کاهش مشکلات برون‌سازی‌شده و کمرویی استفاده کرد.
The Effectiveness of Parent-Child Play Therapy with Parent Behavioral Management Training on Reducing Externalizing Problems and Shyness
English Abstract: Aim: The aim of this research was determine the effectiveness of parent-child play therapy with parent behavioral management training on reducing externalizing problems and shyness in fourth grade male students. Methods: This study was semi-experimental with a pretest-posttest design with a control group. The research population was fourth grade male students of Khour Va Biabanak County in 2019-20 academic years. Number of 40 student were selected by available sampling method and randomly replaced into two equal groups. The experimental group underwent 10 sessions of 60-minutes the intervention of parent-child play therapy with parent behavioral management training and during this period the control group didn’t receive any training. Data were collected by externalizing problems subscale in Achenbach child behavior checklist (1991) and Stanford shyness scale (1977). Data analysis was performed using multivariate repeated-measures analysis of variance. Result: The results showed that the parent-child play therapy with parent behavioral management training led to reducing externalizing problems (F=52.15, P<0.001) and shyness (F=39.81, P<0.001) in fourth grade male students, and the impact was stable at the follow-up stage (P=0.05). Conclusion: The results indicated the effectiveness of parent-child play therapy with parent behavioral management training on reducing externalizing problems and shyness of male students and it can be used along with other effective treatment methods for psychological interventions, especially to reduce externalizing problems and shyness.