نویسندگان:
زهرا اسماعیلی1 ، زهره اسمعیلی2 .1دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام، تهران، ایران
2دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام، تهران، ایران
چکیده فارسی: اگر آدمی معتقد شود که حیات مخلوق بخت و صدفه نیست یا خود آدمی آن را پدید آورده، تقدس حیات از دست میرود و نتیجه این خواهد بود که میتواند به دست همان بخت یا آدمی نابود شود اما اگر حیات موهبت خداست ما کیستیم که آنرا بگیریم دیگر اینکه آیا به این معناست که هیچ چیز جز خداوند نمیتواند در فرآیند حیات بخشیدن یا سبب مرگ شدن دخالت کند بر اساس آیات قرآن، حیات انسان مهمترین و ارجدارترین است حیات انسانی چنان اهمیتی دارد که خداوند تکامل آنرا گام به گام ذکر میکند در نهایت میفرماید: فتبارک الله احسن الخالقین بنابراین کشتن انسان بیگناه؛ نه تنها عمل جنایتکارانه است بلکه به گونه ای تخفیف و تحقیر حیات انسانی است از این رو چنین تاکیدی بر ارج نهادن به حیات انسانی، ما را به سوی پژوهشی گستردهتر در این زمینه رهنمون میسازد و در واقع هدف این پژوهش، بررسی ادله لازم و کافی در زمینه مراتب حیات، پیشگیری از خودکشی، کشتن انسان بیگناه و در نهایت مفهوم پایان زندگی با تاکید بر آموزه های دینی میباشد