چکیده فارسی: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر معنادرمانی گروهی با رویکرد دینی بر پرخاشگری و ناامیدی دانش آموزان انجام شده است. پژوهش از نوع شبه تجربی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش، همه دانش آموزان دختر پایه سوم دبیرستانهای شهر رباط کریم درسال تحصیلی94-1393 بودند. نمونه این پژوهش 240 نفر از دانش آموزان دختر بود که به صورت نمونه‌گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ناامیدی بک(1988) و پرسشنامه پرخاشگری اهواز (1379) بود. 30 دانش آموز با نمرات بالای ناامیدی در پرسشنامه ناامیدی بک و پرسشنامه پرخاشگری انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. مداخله درمانی در مورد گروه آزمایش صورت گرفت و شیوه‌های معنادرمانی با رویکرد دینی طی ده جلسه 75 دقیقه ای به آنان آموزش داده شد و پس از 15 روز پس‌آزمون روی هر دو گروه اجرا شد. داده‌ها با روش تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در مقیاسهای ناامیدی (4.89F= و 001/0P≤) و پرخاشگری (58.69F= و 001/0P≤) میان دو گروه آزمایش و گواه در پیش‌آزمون و پس‌آزمون تفاوت معنادار وجود دارد( 001/0≥P). نتیجه اینکه اگر بتوانیم در گروههای دانش آموزان معنای زندگی و چگونگی معنابخشیدن به زندگی را به‌ویژه با توجه به دیدگاه دینی که برای آنها ملموس و آشناست آموزش دهیم، توانسته ایم گامی در جهت کاهش پرخاشگری و ناامیدی و ارتقای سلامت روان دانش آموزان برداریم و در نتیجه کارایی آنان را در بعد تحصیلی و اجتماعی افزایش دهیم.
The Effect of Group Logotherapy with a Religion-Based Approach on Students’ Aggression and Hopelessness
English Abstract: The aim of the present study was to investigate the effect of group logotherapy with a religion-based approach on students’ aggression and hopelessness. This quasi-experimental research had a pretest posttest control group design. The population of the study was comprised of all eleventh grade girls in Robatkarim in academic year 2014-2015. The sample included 240 students who were selected through multi-stage cluster sampling method. The instruments included Beck’s Hopelessness Scale (1988) and Ahvaz Aggression Inventory (Zahedifar et al., 2000). Thirty students who had obtained the highest scores on the two scales were selected and randomly assigned to experimental (N=15) and control groups (N=15). The experimental group received the intervention (group logotherapy with a religion-based approach) in ten 75-minute sessions. Both groups were given the posttest after two weeks. The obtained data were analyzed via ANCOVA. The results showed that there was a significance difference between the mean scores of the two groups in hopelessness (p≤0.001, F=4.89) and aggression (P≤0.001, F=58.69) in the pretest and posttest (P≤0.001). The findings indicated that group logotherapy with a religion-based approach can decrease hopelessness and aggression and boost mental health among students.
Keywords: aggression , hopelessness , group logotherapy , religion and spirituality .