چکیده فارسی: قرآن اصلی ترین منبع معرفت شناسی دین اسلام است و از این رو بیش از هر منبع دیگری در میان مسلمانان مورد توجه بوده و تفاسیر متعددی برای تبین مفاهیم قرآنی به رشته نگارش درآمده است امام محمد بن ادریس شافعی، از شخصیت های بزرگ جهان اسلام است که بیشتر به عنوان فقیه و اصولی شناخته شده است؛ با این وصف در آثار وی قواعد کلی تفسیر قرآن تقریر شده است که دردوره های بعد، این قواعد به عنوان قواعد اساسی، عموما در تفسیر قرآن مورد پذیرش واقع شده اند پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی به استخراج قواعد کلی تفسیر قرآن از نگام امام شافعیپرداخته و سپس به ذکر برخی از دانشمندان بزرگ شافعی که در حوزه علم تفسیر صاحب تالیف بود هاند؛ اشاره می شود تا میزان مشارکت اندیشمندان شافعی در تطور علم تفسیر قرآن مشخص گردد