نویسندگان:
عباس حسن پور1 ، محمد اباذری2 .1استادیار دانشگاه علوم و معارف قران کریم دانشکده تهران
2دانشجوی کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث دانش اه علوم و معارف قرآن کریم، دانشکده علوم و فنون قرآن تهران
چکیده فارسی: درگذ شته بسیاری از ترجمه ها بر ا ساس روش ترجمه تحت اللفظی انجام گرفته ، ولی بیشتر ترجمه های معا صر به سمت ترجمه تف سیر گونه رفته ا ست و اینجا ست که جای بعضی از واژه های مقدس ، که حتما تاثیر معنایی و بلاغی داشته اند را خالی می بینیم تابه حال مقالات و پایان نامه های مختلفی به بررسی ترجمه ها ازلحاظ نحوی پرداخته اند ، ولی کمتر در سطوح واژگانی قرآن کریم پژوهشی انجام گرفته ا ست ازآنجاکه شبه جمله ها در ترکیبات میتوانند در نقش حال یا صفت و یا هر دو ، و یا هیچیک از آن دو و بلکه متعلق به عامل های درون ترکیب باشند ، تلاش این مقاله بر آن است که شبه جمله ای که ازنظر نحوی در نقش صفت است را در چند ترجمه معروف و در دسترس عموم ، موردبررسی قرار دهد و تبیین کند که آیا مترجم آن را صفت ترجمه کرده یا حال ، یا در ترجمه نقشی دیگر به خود گرفته است و یا اصل امانتداری در ترجمه رعایت شده ، در این پژوهش ترجمه ده نفر از مترجمین معا صر مورد ارزیابی قرارگرفته که با توجه به عملکرد مترجمین و بررسی و واکاوی آن چنین م شخص ا ست که 1 حدود نیمی از مترجمین در انتقال ترجمه صحیح از صفت شبه جمله دچار لغزش شده و مابقی ترجمه موفقی ارائه داده اند 2 هرچه قدر ترجمه ها به روزتر میشوند موفقیت و ارزش ترجمه ای بیشتری دارند 3 با توجه به لغزش های مترجمین در ترجمه قرآن لزوم بررسی و آسیب شناسی ترجمه های قرآن بیش ازپیش موردتوجه قرار میگیرد