نویسندگان:
سجاد شفیع پور1 ، سعید عطارزاده2 .1کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران
2استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران
چکیده فارسی: در حال حاضر به طور تقریبی حدود نیمی از مردم کشور ما به نوعی از خدمات فضای مجازی و فناوری مربوطه بهره مند هستند و البته هرروز نیز به جمع استفاده کنندگان از شبکه های مجازی افزوده می شود اما از آنجا که فضای مجازی، فضایی پرپیچ و خم است و پیوسته خطرات مختلفی کاربران را تهدید می کند، قانونگذاران وجود قانونی برای حفظ حریم کاربران را ضروری دانسته و برحسب اهمیت موضوع، قانون مبارزه با جرایم سایبری را تدوین کردند که طبق آن با متخلفان ومجرمان فضای مجازی برخورد قانونی شود علیرغم همه قوانین و مقرراتی که در حمایت از حریم خصوصی اطلاعاتی در حقوق ایران وجود دارد در موارد محدودی بنا به مصالح عمومی، استثنائاتی در این زمینه وجود دارد که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است اصل احترام به حق خلوت مانند هر اصل حقوقی دیگری در برخی موارد استثناپذیر است در اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، حفظ امنیت ملی، نظم عمومی، سلامت و اخلاق عمومی، حقوق و آزادی های دیگران، خطوط قرمز حق خلوت ذکر شده اند