نویسندگان:

¹دانشجوی دکترای حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج، یاسوج، ایران

²عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج، یاسوج، ایران

چکیده فارسی: کودک برای رشد کامل و متعادل شخصیتی خود میبایست در محیط خانواده و در فضایی مملو از خوشبختی، محبت و تفاهم بزرگ شود لذا با توجه به اهمیت موضوع این مقاله با هدف تحلیل و آسیب شناسی قوانین و مقررات حضانت فرزند در حقوق مدنی ایران در قالب یک مطالعه مروری و کتابخانه ای انجام گرفته است و در نتایج بیان می دارد که نگهداری کودک در محیط خانواده و نزد پدر و مادر جز در شرایط خاص مانند بیماری، اعتیاد و ، همواره یکی از مهمترین اهداف نظام حقوقی ایران در بعد حمایت از خانواده بوده است لذا حضانت را نباید با ولایت یا حتی تربیت یکی دانست؛ چراکه ولایت به معنای قدرت و اختیاری است که قانون برای اداره امور کودک و تامین هزینه های نگهداری، به پدر و جد پدری میدهد تا بر اساس مصلحت کودک عمل کنند به عبارتی مهمترین موضوع در حضانت کودک، رعایت مصلحت او است به همین دلیل است که قانون حمایت خانواده سال 1391، به دادگاه اجازه بازنگری در تصمیم خود در رابطه با حضانت را میدهد