نویسندگان:
غلامرضا هاتفی اردکانی1 .1دانشجوی دوره دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد مدرس دانشگاه
چکیده فارسی: پروین اعتصامی یکی از شاعران قدر اول زبان فارسی روزگار معاصر ماست این شاعر غمزده ی معاصر، درروز25اسفند سال 1285شمسی در تبریز، دیده به جهان گشود او با بهره گیری از مکتب پدر خود، توانست درقالب های شعری، ازقبیل قصیده، مثنوی، قطعه و طبع آزمایی کند در این پژوهش تلاش شده است با جستاری در چهل و دو قصیده ی مندرج در دیوان اشعار پروین اعتصامی، اندیشه های متعالی و عرفانی موجود در این قصاید بررسی شود آنچه شعر پروین را از شاعران و سرایندگان دیگر ممتاز و شاخص تر نموده است؛ علاوه بر اجتماعی بودن محتوای سروده هایش، وجود مضامین و مفاهیم متعالی و عرفانی است که در اشعارش به ویژه در قصاید غرای او، خودنمایی می کند مفاهیمی عالی چون انسان، مذمت دنیا، تقدیرگرایی، دوری از نفس، علم آموزی و دانش ورزی، دوری ازحرص و طمع، ناپایداری قدرت های مادی و روی آوردن به جهان معنویت و در قصاید این شاعر برجسته ی معاصر، تجلی یافته و به کارگیری چنین مضامینی، تداعی کننده ی قصاید ارزشمند عرفانی و فلسفی سنایی غزنوی ، ناصرخسرو قبادیانی بلخی و شیخ مصلح الدین سعدی شیرازیست