نویسندگان:

احمدرضا کیخای فرزانه¹ ، زکیه رفتاری برون² ، فاطمه رهدار³ ، اکرم حیدری⁴ .

¹دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان

²کارشناس ارشد زبان و ادبیا ت فارسی

³دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان

⁴کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی

چکیده فارسی: یکی از اصطلاحات مهم عرفانی، مفهوم رضا می باشد که جزء بالاترین مقامات و احوال در سیر و سلوک به شمار می رود و در برخی از آیات قرآن نیز بدان اشاره شده است، و عرفا با توجه به آیات و روایات موجود در این زمینه، به تاویل مفهوم رضا پرداخته اند و البته هر کدام با تفکر و طریقه ی عرفانی خاص خویش معنایی تازه و فهمی جدید از آن ارایه نموده اند در این پژوهش سعی بر آن است تا به بررسی گستردگی مفهوم رضا و نحوه به وجود آمدن تاویلات متفاوت آن پرداخته شود با توجه به این که رساله ی قشیریه یکی از قدیمی ترین و مهم ترین کتب عرفانی می باشد مبنای تحقیق قرار گرفته است نگارندگان پژوهش حاضر بر این باورند که مفاهیم متعددی که برای مفهوم رضا به وجود آمده است به دلیل تفاوت در تاریخ، فرهنگ، موقعیت جغرافیایی و مشرب عرفانی خاصی است که هر کدام از عرفا داشته اند و این فرضیه خویش را با معیارهای نظریه ی هرمنوتیک فلسفی گادامر مورد تبیین و بررسی قرار داده اند

کلمات کلیدی: عرفان ، هرمنوتیک ، رضا ، گادامر ، تاویل ، رساله قشیریه ، آراء فقها / حقوق زنان / زمان و مکان / فقه ، اهیم دینیسیر مباحث عبارتند از آوردن مطالبی از قران و بعد تفسیر ایات و اثبات آنها با سخنان ائمه و استفادهاز نقل قول دانشمندان ، اخلاق عرفانی ، الهی‌نامۀ عطار ، ماموران حافظ صلح .