نویسندگان:
سید محمد موسوی1 ، رضا بیات2 .1عضو هیئت علمی دانشگاه امام صادق ع
2دانشجوی رشته معارف اسلامی و حقوق دانشگاه امام صادق ع
چکیده فارسی: آیین اربعین حسینی، به عنوان یک پدیده ی بزرگ دینی، در طول 14 قرن گذشته، همواره محور ماندگاری نهضت عاشورا و گفتمان امام حسین علیه السلام بوده است شرکت زائران حسینی در پیاده روی این آیین، هر ساله نمودی از معنویت، فرهنگ، سیاست و اجتماع آنان میباشد در واقع، شیعیان در این گردهمایی عظیم، از طرفی موجودیت خود را در ابعاد متفاوت به جهانیان اعلام میدارند و از سوی دیگر، حضور خود زائران در این مراسم، موجب تاثیر پذیری و تاثیر گذاری آنها در برابر یکدیگر میشود لذا این جریان سهم قابل توجهی در اغناء مولفه های اجتماعی و سیاسی شرکت کنندگان پیاده روی اربعین و همچنین بازخورد بیرونی آن دارد در این مقاله، سوال اصلی عبارت است از اینکه آیا آیین پیاده روی اربعین، در تعالی تشیع، تاثیر داشته است نگارندگان در این اثر، در دو بعد سیاسی و اجتماعی، سوال فوق را مورد بررسی و تحقیق قرار میدهند و از این دریچهی پژوهشی، به جستار کارکردهای اجتماعی نظیر هویت یابی، سبک زندگی، اصلاح جامعه، زمینه سازی ظهور و ، و هچنین به کارکردهای سیاسی نظیر مقاومت، وحدت، امنیت آفرینی، استکبار ستیزی و می پردازند