چکیده فارسی: نورالدین عبدالرحمن جامی از معدود شاعران و ادیبان ایران در قرن نهم ه ق است که با وجود حنفی مذهب بودن، نسبت به ایمهی اطهار ع خاص داشته و در اشعار خود محبت خویش را نسبت به آنان ابراز کرده است جامی عالم و عارف، اگر چه با سیاست و امور مملکت داری آشنایی داشت و پاره ای موارد چوننفوذ روزافزون تشیع، تساهل مذهبی و ارادت بی چون و چرای سلسله تیموریان بهایمهاطهار ع ، سادات و علما را به خوبی درک کرده بود، اما اشعار و آثار وی گویای آن است که این شاعر و ادیب هرگز در سرودهها و سخن وی سیاسی کاری و ظاهرسازی را وارد نکرده است و آن چه در وصف معصومین ع می گوید، برخاسته از مکنونات قلبی وی است این پژوهش به شیوه ی تحلیلی – کتابخانهای و با هدف تبیین و بازنمایی حب اهل بیت در اشعار این شاعر خراسانی صورت گرفته است نتایج به دست آمده را میتوان در موارد زیر خلاصه کرد: 1 مدح رسول گرامی اسلام ص ، 2 موضعگیری پیرامون مرقد شریف امام علی ع ، 3 مهر علوی در جان جامی، 4 امام علی ع قافله سالار عشق و مظهر جمال ازلی، 5 طوق بندگی امام علی ع بر گردن جامی، 6 جامی و شوق زیارت امام حسین ع ، 7 مدح امام رضا ع ، 8جامی و عدم تکفیر شیعیان