نویسندگان:
ابراهیم فلاح1 ، قاسم پاشایی2 ، مهدی حسین پور3 .1استادیار رشته زبان و ادبیات عربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری
2دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد علوم قرآن و حدیث دانشگاه ازاد اسلامی واحد ساری
3دانش آموخته مقطع کارشناسی علوم قرآن مجید
چکیده فارسی: ائمه علیه السلام که نماد جاودان حکمت و بلاغت و وجود عینی و خارجی قرآن کریم هستند، در طول زندگانی افتخارآمیز خود به منظور دعوت الی الله و سوق دادن انسان به صفات و رفتارهای نیکو به احتجاج و استدلال به قرآن می پرداختند در این میان امام رضا علیه السلام به عنوان کسی که خود ناطق قرآن بوده و مفسر حقیقی قرآن محسوب می شود، با مفاهیم قرآن بیشتر از دیگران آشنا بوده ودر واقع کلام ایشان جز برگرفته از قرآن نبوده ومانند آن هدفی جز هدایت انسان ها به کمال رساندن ایشان نداشتند از این رو در مناظرات خود، به قرآن استدلال و احتجاج نموده و بدین سبب برغنای سخن خویش افزود سوال این است که امام رضا علیه السلام در مناظرات خویش چگونه از قرآن احتجاج نموده اند و در چه موضوعاتی با فرق گوناگون به مناظره پرداخته و در مناظرات خویش از قرآن بهره برده اند این مقاله با عنوان احتجاج واستدلال به قرآن در مناظرات امام رضا علیه السلام با روش کتابخانه ای و تحلیلی توصیفی در صدد است که چگونگی استدلال و احتجاج امام رضا علیه السلام به قرآن را در مناظراتش مورد بررسی و مداقه قرار دهد امم رضا علیه السلام در موضوعات توحید، علم خداوند، اراده خداوند،عصمت انبیاء، صفات امام و فرق بین عترت و امت به قرآن کریم استدلال و احتجاج انبیاء، است یافته های این پژوهش بیانگر آن است که احتجاج و استدلال به قرآن در مناظرات امام رضا علیه السلام از بسامد بسیار بالایی برخوردار است گویی مناظرات امام آیینه تمام نمای قرآن است