نویسندگان:

¹استادیار فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

²دانش آموخته کارشناس ارشد تاریخ و فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی، دانشگاه پیام نور

چکیده فارسی: مقوله تفکر و تربیت عقلانی از مسائل و موضوعات بسیار مطرح و بحث انگیز عرصه تعلیم و تربیت کنونی است، تربیت درحیات معقول عبارت است از تقویت عوامل درک و فراگیری واقعیات اصیل و تحریک جامعه به انتقال تدریجی از حیات طبیعی محض به حیات معقول است در واقع عقل گرایی کانون تربیت اسلامی است در متون دینی، هم به تعلیم و هم به تعقل بسیار توصیه شده چرا که تعلیم بدون تعقل و تفکر دارای فایده نیست هم چنانکه تعقل بدون تعلیم و تربیت نیز امکانپذیر نیست این پژوهش به دنبال بررسی حدود استفاده ازفکرت در عرصه رویکرد عقلگرا بوده و بنابراین به دنبال ارزیابی توانائی این رویکرد در ارائه یک الگوی تربیتی تفکر محور میباشد؛ و با استفاده از تربیت عقلگرا به تدوین الگوی تربیت دینی تفک۶ر محور پرداخته است تحقیق حاضر از نوع تحقیقات کیفی و بنیادی بوده وروش بکار گرفته شده در این پژوهش، روش تحلیلی استنباطی است مهمترین اهداف تربیت دینی عقلگرا عبارت است از تلاش برای رسیدن به فهمی خرد پسند از اعتقادات دینی می باشد که این امر مستلزم تلاش های عقلانی می باشد این دیدگاه بر نقش عقل در باورهای دینی تاکید می کند و به ما توصیه میکند تا همه قابلیت ها و استعدادهای عقلانی خویش را تا بیشترین حد ممکن، در ارزیابی و وارسی تعلیم و تربیت دینی به کار ببندیم و از تمام توان عقلانی خویش در این زمینه استفاده کنیم