نویسندگان:

¹استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلام آباد غرب (نویسنده مسئول)

چکیده فارسی: این مقاله حاصل مطالعه‌ای است با هدف بررسی رابطة معیارهای همسرگزینی، شامل عشق رمانتیک و همسان‌همسری با رضایت از زناشویی. در این مطالعه از نظریة زبان جهانی عشق هندریکس و نظریة مثلثی اشترنبرگ، نمونة ایده‌ئالی ناخودآگاه یونگ و همچنین از نظریة همسان‌همسری و مبادله بهره گرفته‌ایم. داده‌ها با روش پیمایش از میان زوجین شهر تهران گردآوری شده است. نتایج آزمون t مستقل نشان داد که میزان گرایش عشق رمانتیک در زوجین ناراضی از زندگی زناشویی بیش از زوجین رضایتمند از زندگی زناشویی و میزان گرایش به همسان‌همسری در زوجین رضایتمند از زندگی زناشویی بیش زوجین ناراضی است. ارزش‌های زناشویی در گروه راضی، بیش از گروه ناراضی مشاهده شد. همچنین بر اساس نتایج آزمون همبستگی پیرسون، وجود رابطه میان عشق رمانتیک و رضایت از زناشویی در افراد رضایتمند از زندگی زناشویی تأیید شد؛ درحالی‌که چنین رابطه‌ای در گروه ناراضی از زندگی زناشویی دیده نشد. در گروه راضی، همسان‌همسری با رضایت از زناشویی رابطه دارد؛ ولی در گروه دوم، رابطه‌ای میان دو متغیر مشاهده نشد.

The Criteria of Marriage and Marital Satisfaction

English Abstract: This article is the outcome of the study with the purpose of considering the relationship between the criteria of marriage including the romantic love and proportionate marriage with marital satisfaction. In this article, it has been taken advantage of the theory of universal language of love by Hendrix and triangular theory of Sternberg, Yung’s unconscious ideal sample, as well as the theory of proportionate marriage and dealing. The data has been collected via the survey method among the couples resident in Tehran. The result of independent-T test indicated that the amount of tendency of romantic love among the couples with no marital satisfaction is more than that of couples with marital satisfaction; moreover, the amount of tendency towards the proportionate marriage is more among satisfied couples compared with dissatisfied ones. The marital values were mostly observed among satisfied couples. Furthermore, the results of Pearson Correlation test proved the mere existence of relationship between romantic love and marital satisfaction among the satisfied people. In the satisfied group, the proportionate marriage variable is of positive relationship with marital satisfaction while in the other group, it was not observed such a relationship.