نویسندگان:

¹گروه الهیات فقه و حقوق ، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران

²گروه حقوق حقوق خصوصی ، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران

چکیده فارسی: تحقیق حاضر با هدف بررسی اصل آزادی قرارداد در حقوق ایران به صورت کتابخانه ای و توصیفی تحلیلیانجام پذیرفته و تلاش گردیده است تا اصل مزبور و کاربرد آن دو را شناسایی از هم تمیز دهد اصل آزادیقرارداد به عنوان بخشی از اصل حاکمیت اراده یکی از مباحث مهم و و مبنایی حقوق قراردادها به شمار میرود و ماده 10 قانون مدنی یکی از نتایج اصل مزبور می باشد منظور از قصد انشاء در ماده 191 قانون مدنیاراده انشایی و به تعبیر برخی اراده ظاهری است که در تحقق عقد موثر است و نتیجه آن این است که عقدتابع یا اراده ظاهری است صرفنظر از اینکه چنین قصدی با اراده واقعی و باطنی طرفین منافات یا تطابقداشته باشد همچنین اصل آزادی قراردادها فقط در مرحله انعقاد عقد کاربرد دارد اما پس از انعقاد عقد ودر مرحله اجرا و ترتب آثار حقوقی به اصول مذکور استناد نمیشود زیرا فرض بر این است که به موجباصول یاد شده اشخاص آزادانه مبادرت به انعقاد قرارداد نموده اند و اکنون در مقام اجرای عقدی هستندکه قبلا مورد توافق قرار گرفته است