چکیده فارسی: قدرت طلبی، یکی از آسیب های جدی در نظام مدیریتی است ،که سبب تضعیف کارآمدی نظام و دور شدن از اهداف صحیح مدیریتی می شود قدرت در هر سازمانی هنگامی دارای ارزش است که وسیله ای برای اجرای دستورات الهی و برپایی حق و عدالت و خدمت رسانی به مردم باشد اما اگر در نگاه مدیران ، قدرت اصالت داشته باشد ، بدین معنا که آن را ابزاری برای سلطه گری دانسته و با هر وسیله ای اهداف خویش را دنبال نمایند و حقوق مردمان را نادیده بگیرند ، قدرت ، امری مذموم به حساب می آید از جمله آسیب هایی که در این حوزه قابل بررسی است ، می توان به سه حوزه شخصیتی مدیران که عبارت است از:سلطه گری ،کبرورزی، امتیاز جویی و زیاده طلبی ، حوزه رفتاری مدیران که شامل: تند خویی و خشونت ، ظلم و ستم ، فریب دادن ، و حوزه ی کارکردی مدیران که عبارت از: اجتناب و فاصله داشتن از مردم، ایجاد بدعت ، خیانت و پیمان شکنی، است،اشاره نمود در این مقاله با روش کتابخانه ای، و تشکیل خانواده ی حدیث و فشرده کردن آن و تحلیل محتوا عوامل مذکور درکلام امام علی ع در نهج البلاغه مورد بررسی قرار گرفته است