نویسندگان:

¹عضو هییت علمی پیام نورگلستان

²دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه آزاد واحد گرگان

چکیده فارسی: گرایش روز افزون به استفاده از فناوری اطلاعات و گسترش سریع و ناگزیر تجارت الکترونیک در سطح بین المللی، پیش بینی ساز و کارهای حقوقی لازم در این خصوص را ایجاب می کند با توجه به ماهیت مجازی و غیر مادی مبادلات الکترونیک یکی از مهمترین مسایل از دید حقوقی اثبات این مبادلات و هویت طرفین آن است امضای دیجیتال یا سایر فنون رمز نگاری ریاضی که زیر مجموعه های امضای الکترونیکی هستند چنین امری را ممکن می سازدبراساس ماده191 قانون مدنی عقد به شرط مقرون بودن به چیزی که دلالت بر قصد کند، تحقق می یابد از آنجا که امضا مبین قصد انشای امضا کننده است، این قرینه می تواند امضا یا مهر باشد واضح است که نیازی نیست، این قرینه حتما به شکل نوشته دستی به وجود آمده باشد ومی تواند یک قرینه الکترونیکی نیز باشد