نویسندگان:
معصومه محمدنژاد1 .1باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر، ایران
چکیده فارسی: فرهنگ انتظار و باور به ظهور انسانی والا در پایان هستی و در هم پیچیده شدن بساط ستم و پستی به شکل های مختلف همچون تار و پودی در اندیشه ها و آموزه های ادیان و اقوام و ملل مختلف جهان تنیده شده است در این زمینه شعرای ایرانی بویژه در قرن معاصر اشعاری سروده اند طاهره صفارزاده 1315 1387 یکی از این شاعران است که انتظار در اشعارش موج می زند انتظاری آمیخته با روحیه امید و ترسیم آینده روشن، بی باکی از قدرت های جهانی و اعتراض در سایه انتظار و مقاومت و پایداری، تاکید بر تکاپو برای زمینه سازی ظهور و صفارزاده شاعری را همچون علامه اقبال لاهوری مسند انسان سازی و اصلاح گری می داند و به شاعر به عنوان یک مصلح اجتماعی نگاه می کند؛ از همین رو در بیشتر شعرهای او توجه به آموزه های اخلاقی دینی بویژه فرهنگ انتظار مشهود است