نویسندگان:

¹کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رفسنجان، رفسنجان، ایران (نویسنده مسئول)، nematinia.m128@gmail.com

چکیده فارسی: موعظه به معنای یادآوری قلب نسبت به‌خوبی‌ها در آنچه موجب رقت قلب می‌شود است و نصیحت به معنای خیرخواهی و ارشاد به راهی است که به صلاح طرف باشد. موعظه در متون دینی بازداشتن مخاطب از گناه و فراخواندن به اطاعت خداوند است از راه بیم دادن از عواقب گناه و امید دادن به پاداش اطاعت، موعظه دعوت به خیر و نیکی است. روش تربیتی موعظه و نصیحت از روش‌های مهم و مؤثر در حوزه تعلیم و تربیت به‌حساب می‌آید. امر تربیت از مهم‌ترین اهداف قرآن است و قرآن همواره از این روش تربیتی استفاده نموده، خداوند خود را موعظه کننده و قرآن را کتاب موعظه معرفی کرده است. آشنایی با جایگاه روش تربیتی موعظه در قرآن به‌عنوان کتاب آسمانی و کاملترین دستورالعمل زندگی ضروری است. موعظه و نصیحت دارای روش‌ها، انواع و کاربردهای مختلفی هستند. اهل‌بیت: نیز از طریق تمثیل، مزاح، موعظه‌های کوتاه، موعظه می‌کردند. موعظه از عوامل تأثیرگذاری در جامعه است. غرور و نخوت، نداشتن خوف و رجاء و... نیز از موانع تأثیر موعظه است، لذا مطالعه سیره تربیتی ائمه معصومین: نشان می‌دهد که موعظه به‌عنوان یک روش تربیتی، از کارآمدی لازم برخوردار است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی- کتابخانه‌ای است.