چکیده فارسی: عصر امام صادق ع یکی از پرتحول ترین دوران تاریخ اسلام است؛ این دوران با تضارب افکار و اندیشه ها و پیدایش نحل مختلف و انواع انحراف ها و بدعت ها و عقاید باطل در جامعه همراه بود یکی از این انحراف در میان اهل سنت جریان رأی و قیاس به مرکزیت کوفه بود اوج رأی گرایی و روی آوردن به قیاسی در این دوران به حدی رسیده بود که می توان به جرأت بیان کرد بیشترین تلاش فرهنگی امام صادق ع مبارزه با رأی گرایی بوده است در آن دوران از فقهای رأی گرا می توان به این شبرمه، ابن ابی لیلی و ابوحنیفه اشاره کرد امام صادق ع با ارشاد و راهنمایی فراوان آنها را از عمل بر پایه رأی و قیاس باز می داشتند و بعد از لعن و نفرین نسبت به غلات، بیشترین لعن از امام صادق مربوط به ابوحنیفه به خاطر عمل به قیاس بوده است امام صادق ع برای حفظ شیعیان از افتادن به دام رأی و قیاس، طرح تفریع فروع از اصول را به برخی از اصحاب خود که قدرت تمیز میان اخبار و احادیث را داشتند، یاد دادند و همچنین این افراد را مرجع پاسخگویی مردم در مورد احکام و سوالات مستحدثه و برطرف کردن شبهات مردم قرار دادند