نویسندگان:

عبدالجبار زرگوش نسب¹ ، طاهر علی محمدی² ، ریحانه حسن پور³ .

¹استاد یار، دانشگاه ایلام، ایران

²دانشیار، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه ایلام، ایران، نویسنده مسؤول

³دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده الهیات، گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه ایلام، ایران

چکیده فارسی: واژه صلح دراظهارات فقها برگرفته از آیات و روایاتى مى باشد که مشروعیت و حدود آن را احراز مى نماید با این همه ، این عقد، شاید یکی از عقودی باشد که نسبت به سایر عقود، مردم با احکام و دلائل آن کمتر آشنایند و در کتاب های فقهی نیز همواره فصل مربوط به آن خلاصه تر از سایر فصول بوده است عقد صلح نزد امامیه و اهل سنت مشروعیت دارد، مگر اینکه حلالی را حرام یا حرامی را حلال کند در این مقاله که به روش توصیفی تحلیلی بیان شده است، با توجه به اختلاف نظر در برخی مسائل عقد صلح، بررسی بطلان عقد صلح در برخی وجوه در فقه امامیه و اهل سنت از اهمیت ویژه ای برخورداراست و تحقیق مورد نظر در تلاش است تا با تتبع در اقوال فقهای امامیه و اهل سنت،بعد از تعاریفی از صلح، آن را مورد بحث و بررسی قرار دهد

کلمات کلیدی: امامیه ، صلح ، اهل سنت ، بطلان عقد صلح .