نویسندگان:

زهره حمامی¹ ، راحله سادات سیدی نشلجی² .

¹دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان، ایران

²دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان، ایران

چکیده فارسی: هدف پژوهش حاضر بررسی نظری عوامل موثر در اجتماعی شدن از طریق نهادخانواده در متون اسلامی و روان شناسی است که با استفاده از روش کیفی و کتابخانه ای به بررسی و تبیین کارکرد های خانواده پرداخته شده است این پژوهش به وجوه اشتراک یافته های اسلام و روان شناسی در مورد کارکرد ها ی خانواده تاکید کرده است و در پی پاسخ به این سوال است که روش های اجتماعی شدن در خانواده کدام است ؟ و شیوه های فرزند پروری که با رشد سالم فرزندان در ارتباط است چه اصولی را در بر می گیرد ؟ با استناد به یافته های این پژوهش ، خانواده به عنوان یک نهاد اجتماعی کوچک نقش موثری در رشد اجتماعی فرزندان ایفا می کند با توجه به سیره اهل بیت و تعالیم قرآنی و اسلامی و آیات و روایات، برقراری روابط مطلوب با خویشاوندان و کمک و دستگیری از آنها از تکالیف مهم انسانها است که ثمرات دنیوی و اخروی زیادی برای آن برشمرده شده است از جمله ایجاد انس و الفت میان انسانها ، بهره گیری از خمایتهای اجتماعی و تحکیم خانواده می باشد همچنین از دیدگاه روانشناختی، پیوندهای صمیمی و خشنود کننده، سلامت جسمانی و روانی را در سرتاسر رشد پیش بینی می کند ، در مقابل انزوا از خانواده یا بیگانگی با آن اغلب با مشکلات رشد در ارتباط است

کلمات کلیدی: خانواده ، رشد اجتماعی ، شیوه‌های فرزندپروری ، خویشاوندی ، تعالیم اسلامی و روان شناسی .