نویسندگان:

الهام ناصر¹ ، یدالله خرم آبادی² ، گلشن چاواری³ .

¹کارشناس ارشد عرفان اسلامی، مدرس دانشگاه پیام نور شوش دانیال، ایران

²استادیار گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور همدان، ایران

³دانشجوی فلسفه آموزش و پرورش، دانشگاه پیام نور، همدان

چکیده فارسی: در این مفاله که به موضوع باطن اعمال و تکالیف دینی در مثنوی مولانا اشاره دارد سعی بر آن است که باطن و حقیقت عمل در مثنوی که از اهمیت ویژه ای برخوردار است به آن پرداخته شود و از آنجا که هر عملی در مثنوی مولوی دو بعد دارد ، 1 بعد ظاهری عمل 2 بعد باطنی عمل، مولوی در مثنوی معنوی به هر دو جنبه ازاین دو بعد عمل توجه دارد اما بر باطن و حقیقت عمل بیشتر تاکید می ورزد زیرا از نظر مولوی خداوند علاوه بر ظاهر عمل به باطن و حقیقت اعمال انسان ها نیز توجه دارد اینجاست که می توان گفت تفسیر مولوی از شریعت یک نوع تفسیر باطنی و طریقتی است مولانا مجرد قول ظاهر را کافی و معتبر نمی داند و در ورای آن، حکمت و سر آن عقاید را هم در تحقق به شریعتن شرط لازم تلقی می کند و چنین نتیجه گرفته می شود که عقیده و عمل همیشه قرین و مکمل هم هستند زیرا در مثنوی این باور عمیق همواره وجود دارد که بندگان علاوه بر داشتن ایمان و یقین درونی، ملزم به بجا آوردن صورت و ظاهر اعمال نیز هستند

کلمات کلیدی: عمل ، شریعت ، مثنوی معنوی ، تکالیف دینی ، باطن عمل .