نویسندگان:

رمضان مجوزی¹ ، علی عابد کهخا ژاله² .

¹دانشجوی کارشناسیا رشد دانشکده ادبیات دانشگاه سیستان و بلوچستان زاهدان

²دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده ادبیات دانشگاه سیستان و بلوچستان زاهدان

چکیده فارسی: سجده نکردن ابلیس بر آدم ع همواره موضوع اختلاف دیدگاه عرفا و متشرعه بوده است وگروهی از عرفا تلاش نموده اند نافرمانی وسجده نکردن ابلیس را از سر ارادت به حسابآورند؛حال آنکه نگاه شریعت از لون دیگری است که بی گما ن جایگاه ابلیس در شریعت تاحدود بسیار زیادی منبعث از قرآن و روایات بزرگان دین است این پژوهش سعی دارد با بررسیمنابع معتبر عرفانی ، قرآن ، آیات و احادیث اسلامی به علل تناقض دیدگاه عرفای نامی ومتشرعان در توجیه رفتار ابلیس بپردازد فرض اولیه بر صحت ادعای عرفا استوار است ب ررسیدیدگاه بزرگانی چون؛حلاج، عین القضات، احمد غزالی،آیات ،روایات و احادیثی که عرفا به آناستناد می ورزند روشن می کند که ابلیس آگاه بود خداوند نمی خواهد او بر آدم سجده برد؛ازاین روی از سجده نمودن امتناع ورزید

کلمات کلیدی: عرفان ، ابلیس ، سجده ، آدم ع ، حلاج، ، ازدواج .