چکیده فارسی: فایز دشتی شاعر دوبیتی سرا و سوخته دلی از استان بوشهراست اشعار فایز در جنوب ایران متاثر از شرایط سخت اقلیمی همزادگرما، منبعث از اندوه، حسرت و عشق توام با دست آویزهای دینی و قر آنی می باشد اگر چه اشعار وی ممکن است از نظر زبان ،فلسفه و درون مایه های شعری قوی نباشد، اما از نظر عاطفی بسیار قابل توجه است و آن را با نوای حزینی به نام شروه در محافل ومجالس می خوانند شعر او در خدمت احساسات مردم است وی باورها و مضامین اسلامی و دینی را بن مایه ی اشعار خود قرار میدهد آن گاه که از محبوب خود سخن می گوید حتی در ذکر زیبایی های او از واژه های اسلامی استعانت می گیرد فایز که درسخوانده ی مکتب قرآن است اعتقادی عمیق به تقدیر الهی دارد و مشیت خداوند را برتر از تدبیر آدمی می بیند