نویسندگان:

¹دکترای مشاوره خانواده، استادیار گروه مشاوره موسسه آموزش عالی حکمت رضوی

چکیده فارسی: هرسه دین (اسلام، یهود و مسیحیت) در این حقیقت اساسی هم عقیده­اند که زن ومرد آفریدۀ خداوند؛ خدایی که خالق کل هستی است. با این حال، بی­درنگ پس از خلقت نخستین مرد و زن یعنی آدم و حوّاC، اختلاف­نظر آغاز می­شود. در ادیان یهود و مسیحیت خلقت زن را وابسته به خلقت مردان می­دانند و زنان نباید به اندیشه­ها و رفتارهای خود به گونه­ای مستقل عمل کنند بلکه باید همچون مقلدین تابع مردان باشند. در این سه دین ازدواج و طلاق وجود دارد امّا با نگرش­هایی کاملاً متفاوت، قرآن برخلاف دیگر کتاب‌های مقدس که رهبانیّت و تجرد را مقدس می‌‌شمارند یا آزادی و بی‌بندوباری در اخلاق جنسی را پیشنهاد می‌کنند، راه میانه را برگزیده است. نصوص دینی ادیان سه‌گانه، تمایل به پوشیدگی را امری درونی می‌دانند و به همین دلیل آدم و حواC از همان آغاز خلقت، برهنگی را ناپسند دانستند و در پی پوششی از برگ درختان برآمدند. با این تفاوت که در عهد قدیم و جدید با نگرش افراطی روبه‌رو می‌شویم که گویای مواضع سخت‌گیرانه آنان در مورد پوشش است. تأکید بر چادر و برقع (روبند) به عنوان ارکان اخلاقی یهود و مسیحیت از آن جمله است؛ درحالی­که «پوشش صورت»، طبق نظر اکثر عالمان و فقهای اسلامی، ضرورت ندارد. خویشتن‌داری و عفاف در ادیان الهی، فضیلت اخلاقی است، از این­رو راهکارهایی از قبیل پاکی نگاه و حفظ حریم روابط زن و مرد برای گسترش فرهنگ عفاف مطرح شده است. طرح مسئله پوشش در آیین یهود و مسیحیت با ابهام و کلی‌گویی همراه است و راه روشنی به روی پیروان خود نمی‌گشاید درصورتی­که اسلام با بیانی روشن و تفصیلی، خط‌مشی مسلمانان را در این عرصه تبیین کرده است.