نویسندگان:

افسانه سرابندی نو¹ ، سمانه جهانتیغ² ، فاطمه زهرااردونی اول³ ، دانیال رضایی⁴ ، حسین چلانی⁵ .

¹عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری و مامایی ، گروه پرستاری ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان

²دانشجوی کارشناسی پرستاری ،گروه پرستاری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان

³دانشجوی کارشناسی پرستاری ،گروه پرستاری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان و عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان

⁴دانشجوی کارشناسی پرستاری ،گروه پرستاری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان

⁵دانشجوی کارشناسی پرستاری ،گروه پرستاری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان

چکیده فارسی: هدف پژوهش حاضر بررسی ارزیابی توانایی همسر به عنوان رابط بین درمانگر و بیمار و ارتباط آن باخودکارآمدی درد و کیفیت زندگی در بیماران دچار درد های مزمن جسمانی می باشد روش پژوهشتوصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری این پژوهش بیماران مراجعه کننده و تحت درمان بهبیمارستان آموزشی علی ابن ابطالب شهرستان زاهدان که از دردهای مزمن جسمانی رنج می بردند وهمسران آنها می باشد که تعداد 124 نفر از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند ابزار پژوهشپرسشنامه را سه پرسشنامه استاندارد کیفت زندگی سازمان بهداشت جهانی، بررسی همسر به عنوان واسطهدرمانی STMI پرسشنامه خودکارآمدی درد PSEQ تشکیل دادند و با استفاده از روشهای آماری توصیفیو استنباطی ضریب همبستگی پیر سون و رگرسیون چند گانه برای تجزیه و تحلیل داده های استفاده شدهاست نتایج این پژوهش و آزمون فرضیات نشان داد که ه بین توانایی همسر به عنوان بیمار و درمانگر بامولفه های خودکارآمدی در و کیفیت زندگی رابه معناداری وجود دارد

کلمات کلیدی: کیفیت زندگی ، خودکارآمدی درد ، زاهدان ، بیمارستان ، بیمار ، همسر بیمار ، بیمارستان علی ابن ابیطالب ، ازدواج .