نویسندگان:
سوزان امامی پور1 .1دانشیار گروه روانشناسی تربیتی ، واحد تهران مرکز ، دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران ، ایران
چکیده فارسی: یکی از شاخصه‌های بارز توسعه، مشارکت اجتماعی زنان است؛ زیرا بهره‌مندی اجتماع از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های این قشر، شتاب‌دهنده حرکت رو به جلوی توسعه است و به‌این‌ترتیب، زمینه استفاده از تمام سرمایه و قابلیت‌های نیروی انسانی جامعه فراهم می‌آید. از‌‌آنجاکه حضور اجتماعی زنان، در اندیشه دینی دارای مؤلفه‌هایی است که بعضاً با مبانی فکری، فرهنگی و فلسفی نضج‌یافته در فرهنگ سکولار و سرمایه‌داری متباین است؛ درک نظام فقهی حاکم بر فرایند مشارکت اجتماعی زنان در جامعه دینی ما ضروری می‌نماید؛ زیرا مسائل مطرح در حوزه زنان، نیازمند تبیین دقیق مبانی و اصول ایدئولوژیک زیرساختی است تا به مدد مبانی نظری و فلسفی منبعث از اصول فقهی و اسلامی و تطبیق اصول حقوقی موجود با آن، تنوع تفاسیر و برداشت از آموزه‌های دینی به حداقل رسیده و نوعی اتفاق نظر حاصل گردد. این پژوهش درصدد است به شیوه توصیفی و با استفاده از روش مطالعه کتابخانه‌ای و اسنادی، به تحلیل مؤلفه‌های فقهی حاکم بر مشارکت اجتماعی زنان بپردازد. به نظر می‌رسد به دلیل فقدان مفهومی عملیاتی از مفهوم مشارکت اجتماعی زنان، این مقوله در عمل، در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.