نویسندگان:

سحر جعفری¹ ، شعبان نجف پور² .

¹کارشناس ارشد مهندسی منابع طبیعی محیطزیست، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران

²استادیار و مدیر گروه عمران محیط زیست مدیر پژوهشی موسسه آموزش عالی صنعتی مازندران

چکیده فارسی: مصرف بی رویه کود و سموم شیمیایی بدون در نظر گرفتن نیاز واقعی خاک و گیاه یکی از مشکالت محیط زیست و کشاورزی دراستان مازندران محسوب میگردد میزان استفاده از آفت کشها در جهان به 2/5 میلیون تن در سال میرسد که یک درصد این سموم در غالب فرآورده های کشاورزی، صنایع سلولزی و بخش سلامت اجتماعی در ایران مصرف میشود سازمان بهداشت جهانی، سموم ارگانوکلره را در اسامی ترکیبات ماندگار و پایدار در محیط زیست معرفی کرده است این سموم در طبیعت به مدت زیاد ماندگارند و دیر تجزیه میشوند لذا مصرف آنها محدود شده است استانداردهای محیط زیستی مقادیری را تحت عنوان حداکثر مقدار مجاز سموم ورودی به رودخانه ها، تالابها و آببندان ها، اعالم نموده است در اوایل و اواخر بهار 1391، نمونه برداری آب در حوضه تاالبی رودخانه تجن استان مازندران، در 4 ایستگاه به تعداد 8 نمونه آب با استفاده از دستگاه نمونه بردار روتنر دو طرف هر یک از ایستگاه ها با استفاده از روش US EPA و به صورت ترکیبی نمونه آب جمع آوری و سپس جداسازی فاز آلی از فاز مایع یک لیتر ، تغلیظ و قرایت آن و به وسیله GC ECD انجام گرفت این مطالعه تحقیقاتی با هدف تعیین برخی از شاخصهای آلودگی غلظت سموم ترکیبات شیمیایی DDT, DDE, DDD Heptachlor, Heptachlor Epoxide, انجام گردید نتیجه اینکه، با توجه به داده های به دست آمده حداکثر مقدار باقیمانده سموم یادشده مربوط به فصل کشاورزی است

کلمات کلیدی: استان مازندران ، حوضه تالابی تجن ، سموم ارگانوکلره ، آلاینده های محیط زیستی .