نویسندگان:
پوران آقاملایی1 ، معصومه حسنی2 ، مینا محمدی نژاد3 ، عباس کیوان لوشهرستانکی4 .1کارشناس ارشد روانشناسی عمومی ، دانشگاه آزاد اسلامی ارسنجان، کارشناس اداره بهزیستی کرمان ایران
2دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی ، دانشگاه آزاد اسلامی کرمان ،کارشناس اداره بهزیستی، کرمان ، ایران
3کارشناس ارشد روانشناسی عمومی ، دانشگاه آزاد اسلامی زرند ، مدیر مهدکودک الفبا ، کرمان ، ایران
4کارشناس ارشد روانشناسی بالینی ، عضو هیات علمی دانشگاه خردگرایان مطهر مشهد ، مدیرگروه روانشناسی، مشهد ، ایران
چکیده فارسی: پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه ماهیت پرخاشگری در نوجوانان پسر عادی و بی سرپرست انجام گرفت روش تحقیق پس رویدادی و از نوع علی مقایسه ای بود جامعه اماری مورد بررسی نوجوانان عادی شهر کرمان و نوجوانان بی سرپرست ساکن در مراکز تحت پوشش بهزیستی شهر کرمان بودند از بین نوجوانان بی سرپرست بصورت تصادفی 30 نوجوان و از بین نوجوانان عادی بصورت همتاسازی با گروه بی سرپرست بر اساس سن و تحصیلات 30نفر انتخاب گردیدند ابزار پژوهش پرخاشگری عمدی/غیرعمدی بارات بود برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل در نرم افزار spss 24 استفاده گردید نتایج تحلیل نشان داد پرخاشگری کلی در بین نوجوانان عادی و بی سرپرست تفاوت معنی داری دارد همچنین نتایج تحلیل نشان داد میزان پرخاشگری غیرعمدی در نوجوانان بی سرپرست بیشتر از نوجوانان عادی است در حالی که بین پرخاشگری عمدی تفاوت معنی داری وجود ندارد بر اساس این یافته ها می توان گفت وضعیت نوجوانان بی سرپرست و شرایط زندگی انها سبب رشد پرخاشگری غیرعمدی در آنها شده است