نویسندگان:
علی ترابی زیارتگاهی1 ، فریدون پریش2 .1دانشجوی کارشناسی ارشد رشته فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه پیام نور واحد پیربکران اصفهان
2دانشجوی کارشناسی ارشد رشته برنامه ریزی درسی، دانشگاه اصفهان،
چکیده فارسی: امروزه استفاده از رایانه ، زندگی بشر را در تمامی وجوه دگرگون ساخته است مطالعات انجام شده در ارتباط با برنامه های توسعه اغلب کشورها ، نشان دهنده محوری بودن نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در این گونه برنامه هاست فناوری اطلاعات و ارتباطات را می توان به عنوان ابزاری نیرومند و قوی برای ارتقای کیفیت و کارایی آموزش مورد استفاده قرار داد، به گونه ای که شیوه های سنتی آموزش را دستخوش تغییر قرار دهد و دیگر نیازی به حضور فیزیکی در کلاس های درس نباشد این مقاله سعی دارد تا با معرفی آموزش های مجازی و الکترونیک ، بررسی وضعیت آموزش مجازی در ایران و بیان این مسیله که دیگر در هزاره سوم، آموزش مجازی تنها یک امر جایگزین به شمار نمی رود، بلکه یک ضرورت است، توجه و عنایت هرچه بیشتر طراحان و برنامه ریزان آموزشی را به خود معطوف دارد و گامی هرچند کوچک در جهت پایه ریزی زیرساخت های لازم، به منظور مهیا سازی بستر فرهنگی برای حرکت به سمت مجازی شدن بردارد