نویسندگان:

لیلا شعاعی¹ ، افسانه شهبازی فر² ، فاطمه کیانی فر³ ، معصومه اصفهانی تالاری⁴ .

¹کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات اهواز، گروه روانشناسی، اهواز، ایران

²کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات اهواز، گروه روانشناسی، اهواز، ایران

³کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات اهواز، گروه روانشناسی، اهواز، ایران

⁴کارشناس روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، گروه روانشناسی، اهواز، ایران

چکیده فارسی: هدف پژوهش بررسی اثربخشی شناختی رفتاری بر رضایت از زندگی در والدین کودکان عقب مانده ذهنی و جسمی بود پژوهش حاضرآزمایشی طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری این پژوهش، کلیه والدین کودکان عقب مانده ذهنی و جسمیکه در مراکز تحت پوشش بهزیستی شهرستان بهبهان در سال 5931 بودند سپس براساس نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 93 نفر در دوگروه آزمایشی و کنترل برای هر گروه 51 نفر جایگزین شدند سپس به گروه آزمایش، گروه درمانی شناختی رفتاری 8 جلسه اجرا شد درگروه کنترل هیچ آموزشی از گروه درمانی شناختی رفتاری در این مدت کسب نکرد ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسشنامهرضایت از زندگی و جلسات 8 گانه شناختی و رفتاری بود برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از دو بخش توصیفی و22 استفاده شد نتایج نشان SPSS استنباطی با از آزمون آماری تحلیل کوواریانس با رعایت پیش فرض های آن و با استفاده ابزار نرم افزار داد که آموزش شناختی رفتاری موجب افزایش رضایت از زندگی والدین کودکان عقب مانده ذهنی و جسمی می شود می توان نتیجه گیری کرد که شناختی رفتاری می تواند رضایت از زندگی والدین کودکان عقب مانده ذهنی و جسمی را ارتقاء دهد

کلمات کلیدی: شناختی رفتاری ، رضایت زندگی ، عقب ماندگی ، ازدواج .