نویسندگان:
الهام قاسمی1 ، زینب اقارب پرست2 ، اصغر جعفری3 .1Islamic Azad University of Tehran Science and Research Branch, Tehran, Iran,
2Non-profit University of Science and Culture
3Kashan University, Kashan.
چکیده فارسی: زمینه و هدف: داشتن مهارتهای لازم در برخورد با مشکلات و چالشها از نیازهای ضروری است که باید در سنین کم به کودکان آموزش داده شود. لذا این پژوهش به بررسی آموزش دیدگاهگیری عاطفی و حلمسئله اجتماعی به روش قصهگویی پرداخته است. روش پژوهش: این پژوهش از نوع طرح نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل و جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر تهران بودند، که تعداد 30 نفر از مدارس دخترانه ابتدایی شهر تهران با روش نمونهگیری در دسترس از منطقه ۵ انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابزار سنجش این پژوهش، پرسشنامه دیدگاه گیری عاطفی (APT) محمدی و امیری (1395) و پرسشنامه تجدید نظر شده حل مسئله اجتماعی (SPSI-R) دزوریلا و همکاران (2002) بود. گروه آزمایش طی 8 جلسه 50 دقیقهای تحت آموزش قصه گویی قرار گرفتند. یافته‌ها: جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل تحلیل کوواریانس یک و چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد، قصهگویی بر دیدگاهگیری عاطفی و تمامی خرده مقیاسهای حل مسئله اجتماعی به جز سبک تکانشی / بی احتیاطی تأثیر معناداری دارد (05/0< P). نتیجه‌گیری: قصهگویی بر ارتقای دیدگاهگیری عاطفی و حل مسئله اجتماعی دانشآموزان دختر مؤثر است. لذا اگر آموزش این مهارتها در سطح مدارس ابتدایی به شیوه قصهگویی انجام شود، علاوه بر بهبود رابطه دانشآموزان با یکدیگر منجر به برخورد مناسبتر آنان با چالشها و مسائل میگردد
Effectiveness of Story-Telling on Affective Perspective Taking and Social Problem Solving among Elementary School Girl Students
English Abstract: Background and Aim: Having the necessary skills to deal with problems and challenges is one of the essential needs that should be taught to children early. This study aimed to investigate the effectiveness of storytelling on affective perspective-taking and social problem-solving among elementary school Girl students. This study was a quasi-experimental pretest-posttest with the control group. Methods: This research was a semi-experimental design with two experimental and control groups, and the statistical population was all female students of the sixth grade of elementary school in Tehran, 30 of whom were selected from girls' elementary schools in Tehran using available sampling methods from Region 5. They were randomly divided into two groups experimental (15 people) and control (15 people). The measurement tool of this research was the Affective Perspective Taking Questionnaire (APT) by Mohammadi and Amiri (2015) and the Revised Social Problem Solving Questionnaire (SPSI-R) by Dzorilla et al. (2002). The experimental group was trained in storytelling during 8 sessions of 50 minutes. Results: Univariate and multivariate covariance analysis tests were used to analyze the data. The results showed that storytelling has a significant effect on Affective perspective-taking and all subscales of Social problem-solving except the Impulsive/Reckless Style (P<0.05). Conclusion: Story-telling is Effective in Improving Emotional Perspective-taking and Solving Social Problems of Female Students. Therefore, if teaching these skills at the elementary school level is done through story-telling, in addition to improving the students' relationship with each other, it will lead to a more appropriate handling of challenges and issues
Keywords: storytelling , empathy , Affective perspective taking , Social problem solving. .