نویسندگان:
نرگس پارسامهر1 ، محمدرضا تمنایی فر2 .1دانشجوی کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران narges.parsamehr76@gmail.com
2(نویسنده مسئول)، دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران tamannai@kashanu.ac.ir Tel: 09131616609
چکیده فارسی:
مقدمه: با توجه به اینکه معنادرمانی گروهی برای بهبود آسیبها و مشکلات زنان با سابقه تنفروش می تواند موثر باشد، هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی معنادرمانی گروهی بر تابآوری، کیفیت زندگی و امید به زندگی در زنان با سابقه تنفروشی بود.
روش پژوهش: روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر زنان با سابقه تنفروشی مراجعه کننده به یکی مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی شهر تهران در سال زمستان سال 1402 بود. در مرحله اول تعداد 34 نفر به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و سپس آنها تصادفا در یک گروه آزمایش (17 نفر) و یک گروه کنترل (17 نفر) جایگزین شدند. سپس زنان گروه آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقهای معنادرمانی گروهی قرار گرفت؛ اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخلهای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. از مقیاس تابآوری کانر و دیویدسون، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و مقیاس امید به زندگی اشنایدر و همکاران به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تحلیل دادهها از طریق نرمافزار SPSS نسخه 28 با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر انجام شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که معنادرمانی گروهی تاثیر معناداری بر افزایش تابآوری، کیفیت زندگی و امید به زندگی زنان با سابقه تنفروشی داشته است و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار بود(05/0>P).
نتیجهگیری: بر اساس یافته‌های حاضر میتوان نتیجه گرفت که معنادرمانی گروهی، تابآوری، کیفیت زندگی و امید به زندگی زنان با سابقه تنفروشی را افزایش میدهد، از این‌رو این درمان میتواند در بهبود مشکلات شخصیتی، شناختی و هیجانی زنان با سابقه تنفروشی به کار گرفته شود.
The Effectiveness of Group Logotherapy on Resilience, Quality of Life and Expectancy of Women with Prostitution History
English Abstract: Introduction: Considering that group meaning therapy can be effective in improving the injuries and problems of women with a history of prostitution, the purpose of this study was to determine the effectiveness of group meaning therapy on resilience, quality of life, and life expectancy in women with a history of prostitution. Research Methods: This semi-experimental study was conducted with a pretest-posttest design with control group and follow-up 2 month. The statistical population of the present study was women with prostitution history in Tehran city in 2024. In the first stage, the number of 34 women with purposeful sampling was selected and then randomly divided into one experimental group (17 women) and one control group (17 women) were replaced and experimental underwent 8 sessions of 90 minutes group logotherapy, but the control group received no training and remained in the waiting list. To collect data resilience scale of Connor and Davidson, quality of life-BRIEF of World Health Organization and adult dispositional hope scale of Snyder and et al. Data analysis was performed using SPSS-28 software with analysis of variance with repeated measures and Bonferroni. Results: The results of the study showed that of group logotherapy had a significant effect on resilience, quality of life and expectancy and this effect was stable in the follow-up phase follow up stage (P<0.05). Conclusion: Based on the present findings, it can be concluded that group logotherapy in increase resilience, quality of life and expectancy in women with prostitution history. Therefore, group logotherapy can be used to improve the personality, cognitive and emotional problems of women with history of prostitution.