نویسندگان:

¹دانشکده پزشکی دانشگاه آزاد کرج گروه روانشناسی بالینی p_babakhani@yahoo.com

²(نویسنده مسئول)، دانشیار روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی ، ایران ، تهران، تلفن 09141529565، aidasobhi@yahoo.com

چکیده فارسی: چکیده
مقدمه: امروزه جامعه پزشکی ایران، شاهد آسیب های روان‌شناختی و جسمی بسیاری در دو جمعیت مهم زنان و دختران مجرد و کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست کشور می‌باشد؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه اضطراب، احساس تنهایی و کیفیت زندگی زنان مجرد با فرزندخوانده و بدون فرزندخوانده بود.
روش پژوهش: در مطالعه توصیفی، علی-مقایسه ای حاضر،تعداد 140 نفر (70 نفر زن مجرد با فرزندخوانده و 70 نفر زن مجرد بدون فرزندخوانده ) که به اداره بهزیستی استان تهران مراجعه کردند و دارای معیارهای ورود بودند، با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه‌های احساس تنهایی و پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36و پرسشنامه اضطراب کتل بود. داده‏ها با نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ و آزمون‌های مفروضه‏های آماری و تحلیل واریانس چندمتغیره آنالیز شدند.
یافته‌ها : به ترتیب بین دو گروه و مؤلفه‌های آنها در اضطراب (283/24=F، 000/0=P و 150/0=η) و کیفیت زندگی (089/93=F، 000/0=P و 403/0=η) و احساس تنهایی (630/118=F، 000/0=P و 462/0=η) از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد ( 05/0 p<). میانگین اضطراب پنهان و آشکار در زنان مجرد دارای فرزندخوانده کمتر، میانگین احساس تنهایی رمانتیک، خانوادگی واجتماعی در زنان مجرد با فرزندخوانده بطور معناداری بیشتر و در متغیر کیفیت زندگی میانگین مؤلفه سلامت عمومی در زنان مجرد دارای فرزندخوانده کمتر بود.
نتیجه‌گیری: بنابراین لزوم اجرای برنامه فرزندپذیری برای زنان مجرد واجد شرایط و نیاز به مداخلات لازم جهت پیشگیری و درمان اضطراب و بالا بردن کیفیت زندگی زنان مجرد بدون فرزند خوانده و مداخله جهت رفع مشکلات ناشی از سلامت عمومی و احساس تنهایی در زنان مجرد با فرزندخوانده می‌باشد.

Comparison of anxiety, feelings of loneliness and quality of life of single women with and without foster child

English Abstract: Introduction: Today, the medical community of Iran is witnessing many psychological and physical injuries in two important populations of unmarried women and girls and orphaned and abused children in the country. Therefore, the aim of the present study was to compare anxiety, loneliness and quality of life of single women with adopted children and those without adopted children. Materials and methods: In this descriptive, causal-comparative study, the number of 140 people (70 single women with adopted children and 70 single women without adopted children) who referred to the welfare department of Tehran province and met the entry criteria, were selected by sampling method in Available were selected. Data collection tools included loneliness questionnaires quality of life questionnaire SF-36 and Kettle's anxiety questionnaire. Data were analyzed with SPSS version 26 software and statistical hypothesis tests and multivariate analysis of variance. Results: respectively between the two groups and their components in anxiety (F=24.283, P=0.000, η=0.150) and quality of life (F=93.089, P=0.000, η=0.403) and loneliness (F = 118.630, P = 0.000, η = 0.462), there is a statistically significant difference (p < 0.05). The mean of hidden and overt anxiety in single women with adopted children Less, the average feeling of romantic, family and social loneliness in single women with adopted children was significantly higher and in the quality of life variable, the average general health component was lower in single women with adopted children. Conclusion: Therefore, it is necessary to implement the adoption program for qualified single women and the need for necessary interventions to prevent and treat anxiety and improve the quality of life of single women without adopted children and to intervene to solve the problems caused by public health and the feeling of loneliness in single women with adopted children.